پا روی حوصله مگذار

ببین!

این صبحها چقدر

وقت آیینه

پر شده است

لبخند ها و

گونه ها

پر از وسوسه سیب

موها سیخ و خیس

بی هراس

و چشمها سمت آهوان

رمیده اند

کسی به شکل خودش نه

شبیه سایه ها

بر اقتضای خیال راه می رود

در کوچه ها و

خیابانهایی که

دل ضعف گرفته اند

از آدمها

بی آنکه مسیرشان به بهشت

ختم شود !

رضا قاسمی(فراز).

بغض نوشت:الهی و ربی من لی غیرک*..

نوشته شده در پنج شنبه 90/3/12ساعت 9:58 عصر توسط ضحی نظرات ( ) |